Advaita Vedanta & Nondualiteit

R: "Ja, in een zoek- en vindtocht maakt dit het verschil tussen het onderhouden van hogere wezenlijke kennis en Realisatie. Precies op het punt waar de (schijnbare) split van ‘waarnemer en waargenomene’ eindigt, begint de Advaita Vedanta. Wij spreken ook wel van het punt waar vijnana over gaat in Jnana. De ‘vi’ van vijnana staat voor die split. In Jnana is die (schijnbare) split verdwenen. Ook in de woorden Advaita en Vedanta vindt je die ‘V’ terug. Derhalve kun je ook zeggen dat de Advaita Vedanta begint op het punt waar ‘de split van waarnemer en waargenomene’, van ‘boekenlezer en boek’, van ‘video-(Youtube)-kijker en video’ eindigt. Op dit punt is je lokaliseerbaarheid verdwenen en zijn de teachings die je hier ontvangt Directe ‘ruimtelijke teachings via en in het hart van het bestaan’.

Vijnana zit tussen a-jnana (onwetendheid) en Jnana (Wetendheid) in. Jnana is de Ruimtelijke Helderheid waarin zowel ‘onwetendheid’ als ‘weten’ in plaatsvinden. Wanneer iemand zijn leven enkel baseert op wereldse kennis, wordt dit ajnana genoemd. Wanneer iemand zijn leven baseert op wezenlijke kennis, Zelf-kennis, wordt dit vijnana genoemd. In de hoogste vorm van zelfkennis, de top van vijnana, kom je er achter dat je eigenlijk, dat je wezenlijk, niets weet. Je weet dat je met weten en kennis, ook al is dat zelfkennis, in wezen niet-weet. Hiermee kom je tot de essentie van Vedanta, het einde van ‘weten’ en het einde van de Veda’s. Waar de Veda’s zwijgen, begint de nonduale overdracht via een leermeester. Het beperkte weten zal nooit bij het Onbeperkte kunnen... Hoe luidt de kosmische wetmatigheid hier?

Het beperkte past wel in het Onbeperkte, maar het Onbeperkte past niet in het beperkte!

Tot dit punt komen en dit zien is het toppunt van intelligentie. Je komt bij de uiterste grens van intelligentie. Het toppunt van intelligentie is dat het zijn eigen tekortkoming kan doorgronden en zich op dat punt neerlegt. Er vindt een opgave en overgave plaats (wat in het begin meestal met wat drama gepaard gaat). Derhalve kun je vijnana aanduiden met Niet-weten. Wat betreft dit niet weten bestaat er een mooi citaat waarin Nisargadatta Maharaj uitlegt wat er in zijn eerste Realisatie gebeurde...”

Bezoeker aan Nisargadatta Maharaj: “U zegt dat uw realisatie plaatsvond op een bepaalde datum. Dat wil dus zeggen dat er op die datum iets met u gebeurde. Wat was dat?"

Nisargadatta Maharaj: “De geest hield op met het fabriceren van gebeurtenissen. Er kwam een eind aan het oude ononderbroken zoeken - Ik wilde niets en ik verwachtte niets - ik accepteerde niets meer als mijn eigendom. Er was geen ‘ik’ meer om voor te streven. Zelfs het naakte ‘ik ben’ vervaagde in het niets. Wat ik ook opmerkte, is dat ik al mijn gebruikelijke zekerheden kwijtraakte. Vroeger was ik van een heleboel dingen zeker, nu ben ik zeker van niets. Maar wat mij betreft heb ik niets verloren door niets te weten, want al mijn kennis berustte op een misverstand. Mijn niet-weten was op zichzelf gezien de herkenning van het feit dat de enige ware uitspraak die de geest kan doen, is: “Ik weet niets”…"

R: “In de Tao Teh Ching wordt dit aangeduid met ‘weten het Niet-weten..."

Tao Teh Ching: “Weten het Niet-weten, dat is hoog.
Niet weten het weten, dat is een ziekte.
Wie ziek is van die ziekte is niet ziek.
De Wijze is niet ziek, omdat hij ziek is van die ziekte.
Daarom is hij niet ziek.

Verder lezen...